నిశ్శబ్ద నాదాలు నిన్ను పిలుస్తున్నాయి
ఎవరైనా ఒకరిని ఎందుకు ఆహ్వానిస్తారు? ఎదుటి వారు తనకు ప్రాణప్రదమైన వాటికి, తన ఆశలకూ ఆకాంక్షలకూ ప్రతిరూపంగా దర్శనమిచ్చినప్పుడే కదా! అయితే తాను ఆహ్వానిస్తున్న సమయంలోనే ప్రకృతిలోని మరెన్నో తనతో పాటే ఆహ్వానించవచ్చు. అలా ఆహ్వానించే వాటిలో పర్వత లోయలూ, పిల్లగాలులూ, మేఘాలు, నదీనదాలు కూడా ఉన్నాయీ అంటే, జీవ ప్రకృతి, జఢప్రకృతి అనే అడ్డుగోడలన్నీ కూలిపోయాయని అర్థం. ‘ఆజ్‌ ఔర్‌ కల్‌’ సినిమా కోసం సాహిర్‌ లుధియాన్వి రాసిన ఈ పాటలో ఆ జగదేక హృదయమే కనిపిస్తుంది. రవి సంగీత సారధ్యంలో రఫీ పాడిన తీరులో ఎంత రసాత్మకతో ఒలుకుతుంది.
యే వాదియాఁ యే ఫిజాయేఁ బులారహీ హై తుమ్హే
ఖమోశియోంకి సదాయేఁ బులా రహీ హై తుమ్హే / యే వాదియాఁ/
(ఈ పర్వత లోయలు, ఈ పిల్లగాలులు నిన్ను పిలుస్తున్నాయి
ఈ నిశ్వబ్దాల నాదాలు నిన్ను పిలుస్తున్నాయి.)
మనోహరమైన వాటిని చూసి మనుషులు మాత్రమే స్పందిస్తారని కొందరనుకుంటారు. కానీ, సృస్టిలోని అణువణువులోనూ ఆ స్పందించే గుణం ఉంటుంది. అందుకే ప్రేమసి కోసం నిరీక్షిస్తూ, ప్రేమోద్వేగంలో నాట్య విన్యాసం చేస్తున్న ఆ ప్రేమమూర్తికి మద్దతుగా సృష్టిలోని ప్రతిదీ ఆమెను రమ్మని పిలుస్తాయి. ఎక్కడెక్కడో ఎంత దూరంగానో ఉన్న ఆత్మ బంధాన్ని గొంతెత్తి పిలుస్తాయి, ఎర్ర తివాచీలు పరిచి ఎదురొచ్చి ఆహ్వానిస్తాయి అయినా, పర్వత లోయల్లో ఇలాంటి ఎన్నెన్ని ఆత్మలు ఘూర్ణిల్లుతున్నాయో ఎవరు గమనిస్తున్నారు? సముద్ర తీరాల వెంట సాగే పిల్ల గాలుల్లో ఏ జీవ నినాదాలున్నాయో ఎవరు వింటున్నారు? అయితే అవన్నీ కలగలిసిన పారవశ్యంలో ఒక్కోసారి నిశ్వబ్దాలు సైతం గుండెలు జలధరించేలా నాదాలు చేస్తాయి.
తరస్‌ రహే హైఁ ఫూల్‌ హోంఠ్‌ ఛూనే కో
మచల్‌ -మచల్‌ కే హవాయేఁ బులా రహీ హై తుమ్హే / యే వాదియాఁ/
(నీ పెదాల్ని తాకడానికి పూలు తపించిపోతున్నాయి.
ఎగిసెగిసి పడుతూ పవనాలు నిన్ను పిలుస్తున్నాయి)
జీవ రసాల్ని, జీవన సత్యాల్నీ అభివ్యక్తం చేసేది పెదాలే కదా: ఆ మాటల్ని తేనెలో కూడా ముంచి ఆరవేస్తే ఇంకేమైనా ఉందా? ప్రాణం ఉన్నంత వరకే కదలాడే జీవరాశికే ఇంతటి ఉద్వేగాలుంటే, విశ్వంలోని సమస్త ప్రాణులకూ జీవనాధారమయ్యే ఆ ప్రాణవాయువుకెంతటి భావోద్వేగాలు ఉండాలి? అవి ఆ పెదాల్ని తాకాలని అనుకోవా? ఆ కారణంగానే అనంతమైన భావోద్వేగంతో ఆ అపురూప సౌందర్యరాశిని తమకు చేరువగా రా ర మ్మని మనసారా ఆహ్వానిస్తాయి.
జుల్ఫోఁ సే ఖుశ్‌బూ కి భీఖ్‌ లేనే కో
ఝుకీ - ఝుకీ సీ ఘటాయే బులా రహీ హై తుమ్హే / యే వాదియాఁ/
(నీ కురుల పరిమళాల బిక్ష అడగడానికి
మేఘాలు వంగి వంగి నిన్ను పిలుస్తున్నాయి.)
ఏవో మబ్బులు ఏర్పడటం, వర్షించడం ఇవన్నీ ఏదో రసాయనిక ప్రక్రియలే గానీ, నీలో ఉన్న ఆ రసాత్మకత వాటిలో ఎక్కడిది? ఆ జీవరసాన్ని నింపుకోవడానికే ఒక్కోసారి మేఘాలు సైతం వంగి వంగి సలాములు చేస్తూ స్వాగతిస్తాయి. ఆమె లోని ఆ సోయగాలు, సుగంధాలు తమలో లేనందునే మేఘాలు ఆ కురుల్లోని పరిమళాల బిక్ష వేయమంటూ ఆ మె ముందు నిలుచుంటాయి. ఆకాశంలో తిరుగాడే మేఘాలది నిజంగా ఎంత పెద్ద స్థాయి.? అయినా అవి త మ అహాన్నంతా వదిలేసి, నేల మీద నడయాడే ఈ కాంతి పుంజాన్ని చూసి వివశమై, అలా నిలుచుండిపోతాయి. ,
హసీన్‌ చంపయీ పైరోంకో జబ్‌ సే దేఖా హై
నదీ కీ మస్త్‌ అదాయేఁ బులా రహీ హై తుమ్హే
(అందాల సంపెంగ పూల లాంటి నీ పాదాల్ని చూసినపప్పటి నుంచి
నదీనదాల సోయగాలన్నీ నిన్ను పిలుస్తున్నాయి)
సమస్త సౌందర్యాన్నీ మోసేవి పాదాలే కదా! తనదనుకున్న అపురూప సజీవ శిల్పాన్ని మోసే ఆ పాదాల కేసి కృతజ్ఞతగా చూస్తుంటే, ఆ పాదాల మీదున్న ఆ సంపెంగ పూల వర్ణం, తన్మయానికి గురిచేస్తుంది. ఆ పారవశ్యంలో నదీనదాలన్నీ ఆమె పాదాక్రాంతమవుతాయి. ఆ పదముద్రలు తమ తీరాల్లో ఒక చెరగని జ్ఞాపకంగా నిలిచిపోయేందుకు ఒకసారి రమ్మని ఆహ్వానిస్తాయి. మానవ హృదయం మాత్రం అపూరూపమనైన వాటిని అనంత కాలం పదిల పరుచుకోవాలనే కదా కోరుకుంటుంది?
మేరా కహా న సునో ఉన్‌కీ బాత్‌ తో సున్‌ లో
హర్‌ ఏక్‌ దిల్‌ కీ దువాయేఁ బులా రహీ హై తుమ్హే
(నేనన్నవేవీ వినకున్నా, వాటన్నింటి మాటయినా వినుకో
ప్రతి హృదయపు ప్రార్థనలు నిన్ను పిలుస్తున్నాయి)
తమ పరిమితులకు, తమ శక్తిసామర్థ్యాలకు మించి ఏదో దక్కాలనుకున్నప్పుడే కదా సమస్య. అలాంటి సమయాల్లోనే ఎవరైనా కొన్ని అతీత శక్తుల కోసం ప్రార్థిస్తారు. ఒక్కోసారి తనతో పాటు తనకు మంచి జరగాలని తన ఆశలు ఫలించాలని తన కోసమై మరెందరో ప్రార్థిస్తారు. నా ప్రార్థనలు ఆలకించకపోయినా నా కోసం చేసే ఇతరుల ప్రార్థనలైనా ఆలకించరాదా? అంటూ ప్రర్వత లోయలన్నీ ప్రతిధ్వనించేలా ప్రేమ హృదయులు గొంతెత్తి గానం చేస్తారు. ుఇ3ు3్థ ఈ
