నువ్వొస్తావని...
ఎవరినీ రానివ్వలేదు
ఎవరినో ప్రేమిస్తావు. అది ఏక పక్షమే అయినా అహోరాత్రులూ వారి గురించే ఆలోచిస్తూ ఉండిపోతావు. . ఇదే సమయంలో నిన్ను మరెవరో ప్రేమిస్తూ ఉండవచ్చు. కానీ అవేవీ నీకు పట్టవు. అయితే, పరిస్థితులు వికటించి నువ్వు ప్రాణప్రదంగా ప్రేమిస్తున్న వ్యక్తే నీకు కాకుండాపోతే....? ఏ వైపునుంచీ వెలుగేరాక కొందరి హృదయం చీకట్లో వేళ్లాడుతుంది. జీవితం గాయాల కోనలా కనిపిస్తుంది. ‘కన్హయ్యా’ సినిమా కోసం శైలేంద్ర రాసిన ఈ పాటలో ఇలాంటి హృదయ క్షోభే ఉంటుంది. అసలే వేదనా గీతం, దాన్నింక ముకేశ్‌ పాడితే ఇంకా చెప్పాలా? విషాదం భూమ్యాకాశాల్ని కమ్మేసినట్టు ఉంటుంది.
ముఝే తుమ్‌సే కుఛ్‌ భీ న చాహియే
ముఝే మేరే హాల్‌ పే ఛోడ్‌ దో
మేరా దిల్‌ అగర్‌ కోయీ దిల్‌ నహీఁ
ఉసే మేరే సామ్‌నే థోడ్‌ దో / ముఝే తుమ్‌సే/
(నీ నుంచి నేనేమీ కోరుకోవడం లేదు - నా స్థితిలో నన్ను వదిలేసెయ్‌
నా హృదయం అసలు హృదయమే కాదనుకుంటే, దాన్ని నా ముందే విరిచేసెయ్‌)
తొలుత ఒక నదీ ప్రవాహం లాంటి ప్రేమనే ఆశించి ఉండవచ్చు. ఆ ప్రేమలో ఇంద్రధనుస్సునే ఊహించి ఉండవచ్చు. కానీ ఏ విషమ పరిస్థితుల కారణంగానో నీ ప్రేమమూర్తి నీకు యోజనాల దూరంగా వెళిపోతే ఏమనిపిస్తుంది? నీ మీద అగ్గిరవ్వలు కురిపిస్తుంటే ఏమనిపిస్తుంది? గుండె చిక్కపట్టుకుని నా దారిన నన్ను వదిలేసెయ్‌ చాలు అనేస్తారు. చివరికి, నీ చేతులతో నా హృదయాన్ని తునాతునకలు చేస్తానన్నా, అందుకు నేను సిద్ధమే అనేదాకా వెళతారు.
మై యే భూల్‌ జావూంగా జిందగీ, కభీ ముస్కురాయి థీ ప్యార్‌ మే
మై యే భూల్‌ జావూంగా మేరా దిల్‌ కభీ ఖిల్‌ ఉఠా థా బహార్‌ మే
జిన్హే ఇస్‌ జహాఁ నే భులా దియా, మేరా నామ్‌ ఉన్‌ మే హీ జోడ్‌ దో / ముఝే తుమ్‌ సే/
(ఒకప్పుడు నా జీవితం ప్రేమలో హాయిగా నవ్వుకుందన్న విషయాన్నే నేను మరిచిపోతాను
ఒకప్పుడు నా హృదయం వసంతంలో నిండుగా వికసించిందన్న విషయాన్నే నేను మరిచిపోతాను
ఈ లోకం ఎవరెవరిని మరిచిపోయిందో, వారిలో నా పే అందులోనే చేర్చేసెయ్‌)
గాయాల్ని ఎలాగూ మరిచిపోవాలనకుంటాం. కానీ, కొన్ని సార్లు జీవితపు ఆనంద ఘట్టాల్ని కూడా మరిచిపోవాల్సిన పరిస్థితి ఏర్పడుతుది. ఎందుకంటే, ఆనందాల్ని గుర్తు చేసుకున్న ప్రతిసారీ వాటిని వెన్నంటి నడిచే విషాదాలు కూడా గుర్తుకొస్తాయి. పెగా వేటిని మరిచిపోవాలనుకుంటామో అవే మళ్లీ మళ్లీ గుర్తుకొస్తాయి. ఇదొక హృదయ వైచిత్రి. అందువల్ల మనం మరిచిపోలేకపోయినా అస్తమానం ఆ విషయాల్నే చర్చించుకునే ఈ లోకమైనా వాటిని మరిచిపోతే మేలు కదా అనిపిస్తుంది.
తుమ్హే అప్‌నా కహెనే కీ చాహ్‌ మే, కభీ హోసకే న కిసీ కే హమ్‌
యహీ దర్డ్‌ మేరే జిగర్‌ మే హై, ముఝే మార్‌ డాలేగా బస్‌ యే గమ్‌
మై వో గుల్‌ హూఁ జో న ఖిలా కభీ, ముఝే క్యో న శాఖ్‌ సే థోఢ్‌ దో / ముఝే తుమ్‌సే /
(నిన్ను నా దానివని అనుకునే ఆశలో, నేను ఎవరి వాణ్నీ కాలేకపోయాను
ఈ బాధే నా హృదయంలో ఉంది. ఈ క్షోభ ఎప్పుడో నా ప్రాణాలు తీస్తుంది
ఎన్నడూ వికసించని మొగ్గను నేను, ఈ కొమ్మనుంచి నన్నెందుకు తెంపేయవు?)
నువ్వు ప్రేమిస్తున్న వ్యక్తి నీ జీవితంలో భాగం కావాలనుకుంటావు. కానీ, ఎదుటి వ్యక్తిలోనూ అదే స్థాయి ప్రేమోద్వేగం ఉండాలి కదా! ఒకవేళ ఉన్నా, నీ వైపు అడుగులు వేయడానికి, నీలో కలిసిపోవడానికి ఆ వ్యక్తికి అన్నీ కలిసి రావాలి కదా! అలాంటి సానుకూల పరిస్థితులు అసలే రాక ఒక్కోసారి ఆమె హృదయ ద్వారాలు శాశ్వతంగానే మూసుకుపోవచ్చు. ఏ కారణంగానైనా నువ్వు ప్రేమించే వ్యక్తి అలా నీకు శాశ్వతంగా దూరమైపోయిందే అనుకో. అంతమాత్రాన జీవితమంతా శూన్యంలో వేళ్లాడుతూ ఉండిపోవడం ఎందుకు? ఆ స్థితిలో నిన్ను ప్రేమించే వారెవరైనా ఎప్పటినుంచో నీ వెన్నంటి నడుస్తున్నారేమో ఒక సారి పరికించి చూడటం మేలు కదా! అదే నిజమైతే నిండు మనసుతో ఆమెకు చేయందించడం మేలు కదా! వాస్తవానికి తనకోసం తాను జీవించడం కన్నా, ఇతరులకు ఒక జీవితాన్ని ఇవ్వడంలోనే అసలైన జీవితం ఉంది. అందులోనే అసలు సిసలైన జీవితానందం ఉంది.
ఎవరినీ రానివ్వలేదు
ఎవరినో ప్రేమిస్తావు. అది ఏక పక్షమే అయినా అహోరాత్రులూ వారి గురించే ఆలోచిస్తూ ఉండిపోతావు. . ఇదే సమయంలో నిన్ను మరెవరో ప్రేమిస్తూ ఉండవచ్చు. కానీ అవేవీ నీకు పట్టవు. అయితే, పరిస్థితులు వికటించి నువ్వు ప్రాణప్రదంగా ప్రేమిస్తున్న వ్యక్తే నీకు కాకుండాపోతే....? ఏ వైపునుంచీ వెలుగేరాక కొందరి హృదయం చీకట్లో వేళ్లాడుతుంది. జీవితం గాయాల కోనలా కనిపిస్తుంది. ‘కన్హయ్యా’ సినిమా కోసం శైలేంద్ర రాసిన ఈ పాటలో ఇలాంటి హృదయ క్షోభే ఉంటుంది. అసలే వేదనా గీతం, దాన్నింక ముకేశ్‌ పాడితే ఇంకా చెప్పాలా? విషాదం భూమ్యాకాశాల్ని కమ్మేసినట్టు ఉంటుంది.
* * * * * *
ముఝే మేరే హాల్‌ పే ఛోడ్‌ దో
మేరా దిల్‌ అగర్‌ కోయీ దిల్‌ నహీఁ
ఉసే మేరే సామ్‌నే థోడ్‌ దో / ముఝే తుమ్‌సే/
(నీ నుంచి నేనేమీ కోరుకోవడం లేదు - నా స్థితిలో నన్ను వదిలేసెయ్‌
నా హృదయం అసలు హృదయమే కాదనుకుంటే, దాన్ని నా ముందే విరిచేసెయ్‌)
తొలుత ఒక నదీ ప్రవాహం లాంటి ప్రేమనే ఆశించి ఉండవచ్చు. ఆ ప్రేమలో ఇంద్రధనుస్సునే ఊహించి ఉండవచ్చు. కానీ ఏ విషమ పరిస్థితుల కారణంగానో నీ ప్రేమమూర్తి నీకు యోజనాల దూరంగా వెళిపోతే ఏమనిపిస్తుంది? నీ మీద అగ్గిరవ్వలు కురిపిస్తుంటే ఏమనిపిస్తుంది? గుండె చిక్కపట్టుకుని నా దారిన నన్ను వదిలేసెయ్‌ చాలు అనేస్తారు. చివరికి, నీ చేతులతో నా హృదయాన్ని తునాతునకలు చేస్తానన్నా, అందుకు నేను సిద్ధమే అనేదాకా వెళతారు.
మై యే భూల్‌ జావూంగా జిందగీ, కభీ ముస్కురాయి థీ ప్యార్‌ మే
మై యే భూల్‌ జావూంగా మేరా దిల్‌ కభీ ఖిల్‌ ఉఠా థా బహార్‌ మే
జిన్హే ఇస్‌ జహాఁ నే భులా దియా, మేరా నామ్‌ ఉన్‌ మే హీ జోడ్‌ దో / ముఝే తుమ్‌ సే/
(ఒకప్పుడు నా జీవితం ప్రేమలో హాయిగా నవ్వుకుందన్న విషయాన్నే నేను మరిచిపోతాను
ఒకప్పుడు నా హృదయం వసంతంలో నిండుగా వికసించిందన్న విషయాన్నే నేను మరిచిపోతాను
ఈ లోకం ఎవరెవరిని మరిచిపోయిందో, వారిలో నా పే అందులోనే చేర్చేసెయ్‌)
గాయాల్ని ఎలాగూ మరిచిపోవాలనకుంటాం. కానీ, కొన్ని సార్లు జీవితపు ఆనంద ఘట్టాల్ని కూడా మరిచిపోవాల్సిన పరిస్థితి ఏర్పడుతుది. ఎందుకంటే, ఆనందాల్ని గుర్తు చేసుకున్న ప్రతిసారీ వాటిని వెన్నంటి నడిచే విషాదాలు కూడా గుర్తుకొస్తాయి. పెగా వేటిని మరిచిపోవాలనుకుంటామో అవే మళ్లీ మళ్లీ గుర్తుకొస్తాయి. ఇదొక హృదయ వైచిత్రి. అందువల్ల మనం మరిచిపోలేకపోయినా అస్తమానం ఆ విషయాల్నే చర్చించుకునే ఈ లోకమైనా వాటిని మరిచిపోతే మేలు కదా అనిపిస్తుంది.
తుమ్హే అప్‌నా కహెనే కీ చాహ్‌ మే, కభీ హోసకే న కిసీ కే హమ్‌
యహీ దర్డ్‌ మేరే జిగర్‌ మే హై, ముఝే మార్‌ డాలేగా బస్‌ యే గమ్‌
మై వో గుల్‌ హూఁ జో న ఖిలా కభీ, ముఝే క్యో న శాఖ్‌ సే థోఢ్‌ దో / ముఝే తుమ్‌సే /
(నిన్ను నా దానివని అనుకునే ఆశలో, నేను ఎవరి వాణ్నీ కాలేకపోయాను
ఈ బాధే నా హృదయంలో ఉంది. ఈ క్షోభ ఎప్పుడో నా ప్రాణాలు తీస్తుంది
ఎన్నడూ వికసించని మొగ్గను నేను, ఈ కొమ్మనుంచి నన్నెందుకు తెంపేయవు?)
నువ్వు ప్రేమిస్తున్న వ్యక్తి నీ జీవితంలో భాగం కావాలనుకుంటావు. కానీ, ఎదుటి వ్యక్తిలోనూ అదే స్థాయి ప్రేమోద్వేగం ఉండాలి కదా! ఒకవేళ ఉన్నా, నీ వైపు అడుగులు వేయడానికి, నీలో కలిసిపోవడానికి ఆ వ్యక్తికి అన్నీ కలిసి రావాలి కదా! అలాంటి సానుకూల పరిస్థితులు అసలే రాక ఒక్కోసారి ఆమె హృదయ ద్వారాలు శాశ్వతంగానే మూసుకుపోవచ్చు. ఏ కారణంగానైనా నువ్వు ప్రేమించే వ్యక్తి అలా నీకు శాశ్వతంగా దూరమైపోయిందే అనుకో. అంతమాత్రాన జీవితమంతా శూన్యంలో వేళ్లాడుతూ ఉండిపోవడం ఎందుకు? ఆ స్థితిలో నిన్ను ప్రేమించే వారెవరైనా ఎప్పటినుంచో నీ వెన్నంటి నడుస్తున్నారేమో ఒక సారి పరికించి చూడటం మేలు కదా! అదే నిజమైతే నిండు మనసుతో ఆమెకు చేయందించడం మేలు కదా! వాస్తవానికి తనకోసం తాను జీవించడం కన్నా, ఇతరులకు ఒక జీవితాన్ని ఇవ్వడంలోనే అసలైన జీవితం ఉంది. అందులోనే అసలు సిసలైన జీవితానందం ఉంది.
