మౌనంగా.... ఇలా ఎంత కాలమని?
మానవ జీవితంలో అనుకున్నది జరక్కపోవడమే కాదు. చాలా సార్లు అనుకున్నదానికి పరమ విరుద్ధంగా కూడా ఎన్నో జరిగిపోతుంటాయి. ఎప్పుడో అరుదుగా అయితే సరే గానీ, తరుచూ అవే చేదు అనుభవాలు ఎదురవుతుంటే, ఒక్కోసారి శరీరమూ, మనసూ అలసిపోతాయి. ఈ పరిణామాల్లో ఇక ఏ మార్పూ రాదని ఎప్పటికప్పుడు తేలిపోతుంటే, బతికినంత కాలం ఈ గాయాలూ, ఘర్షణలూ తప్పవన్న నిరాశ కమ్ముకుని ఈ జీవితం అంత గొప్పదేమీ కాదనిపిస్తుంది. జీవితానికి దూరంగా ఎటైనా వె ళ్లిపోవాలనిపిస్తుంది. ‘లైట్‌హౌస్‌’ సినిమా కోసం సాహిర్‌ లుధియాన్వీ రాసిన ఈ పాటలో ఆ హృదయజ్వాలలే కనిపిస్తాయి. ఎన్‌. దత్తా స్వరకల్పనలో వచ్చిన ఈ పాట వింటూ ఉంటే నిజంగా ఆశాభోంస్లే గొంతులో ఇంత ఆవేదన పలుకుతుందా అని ఆశ్చర్యం వేస్తుంది.
* * * * * * * *
తంగ్‌ ఆ చుకే హైఁ కశ్‌మకశే జిందగీ సే హమ్ఠుక్రా న దే జహాఁ కో కహీఁ బే దిలీ సే హమ్‌ / తంగ్‌ ఆ చుకే /
(జీవితపు పెనుగులాటలో అలిసిపోయాన్నేను
ఈ నిరాసక్త హృదయంతో నేనీ లోకాన్నే తృణీకరిస్తానో ఏమో)
ఒక ఆటంకం తొలగి పోయిందిలే అనుకునే సరికే మరో కొత్త ఆటంకం వచ్చి పడటం, ఒక సమస్య పరిష్కార దశకు చేరుకుందిలే అనిపించే నాటికే మరో కొత్త సమస్య ఎదురు కావడం ఇలా ఎంత కాలమని? ఒక రోజు, ఒక ఏడు అంటే సరే కానీ, ఏళ్లకు ఏళ్లే ఎడతెరిపి లేకుండా ఎదురు దాడులే అయితే ఏమిటి చేయడం? ఈ పరిస్థితిలో ఎప్పటికీ ఇక ఏ మార్పూ రాదన్న భావనే కలిగితే ఏమవుతుంది? కొందరికైతే, ఈ బతుకూ వద్దు, ఈ పోరాటమూ వద్దని బాల్చీ తన్నేసి అసలీ లోకానికే దూరంగా వెళ్లిపోవాలనిపిస్తుంది.
లో ఆజ్‌ హమ్‌నే తోఢ్‌ దియా రిశ్తా-యే- ఉమ్మీద్‌
లో అబ్‌ కభీ గిలా న కరేంగే కిసీ సే హమ్‌ / తంగ్‌ ఆ చుకే/
(బంధాల మీదున్న నమ్మకాల్ని నేడు విరిచేశాన్నేను
అలా అని ఎవరి మీదా ఎప్పుడూ నిందలు మోపన్నేను)
ఎన్ని అపార్థాలు చోటుచేసుకున్నా, ఎన్ని అపనిందలు విరుచుకుపడినా, ఏదోలే అనుకుని కొన్నాళ్లు ఎలాగోలా భరిస్తూ వెళతాం. కానీ. వరుస పరంపరగా బడభాగ్నులే ఎగజిమ్ముతుంటే, ఇక చాల్లే అనిపిస్తుంది. బంఽధాల ముసుగులో పరమ పాశవిక చర్యలకు పాల్పడే వాళ్లను చూస్తుంటే, అన్ని బంధాలతో తెగదెంపులు చేసుకుని శాశ్వతంగా ఎటైనా వెళ్లిపోవాలనిపిస్తుంది. కానీ, ఇంత జరిగినా కొన్ని ఎదిగిన హృదయాలు తాముగా మాత్రం ఎవరిమీదా నిందలు వేయవు. పాములకు దూరంగా ఉండాలే గానీ, వాటిని దూషించి ఫలితమేముందిలే అనుకుంటారు.
గర్‌ జిందగీ మే మిల్‌ గయే ఇత్తేఫాక్‌ సే
పూఛేంగె అప్‌నా హాల్‌ తేరీ బేబసీ సే హమ్‌ / తంగ్‌ ఆ చుకే/
(ఒకవేళ జీవితంలో ఎప్పుడైనా అనుకోకుండా ఎదురుపడితే,
అంత నిస్సహాయతలోనూ నీ యోగక్షేమాలు అడుగుతాన్నేను)
ఎదుటి వ్యక్తి వల్ల ఎన్ని గాయాలైనా కావచ్చు. జరగరాని ఎంత నష్టమైనా జరగవచ్చు. కానీ, అవన్నీ అయిపోయాక ఇప్పుడు ఎవరిని నిందించి మాత్రం ఏమిటి ప్రయోజనం? కాకపోతే, ఇంకెందుకులే అనుకుని దూరమైతే జరుగుతాం గానీ, ఆ వ్యక్తే అనుకోకుండా ఎక్కడో హఠాత్తుగా ఎదురుపడితే ఏం చేస్తారు? ఆక్రోశాన్నీ, ఆగ్రహాన్నీ, వెళ్లకక్కితే మాత్రం మాత్రం ఒరిగేదేముంది? అంతకన్నా, ‘‘ఏమిటి... ఎలా ఉన్నారు?’’ అన్న ఆ ఒక్కమాటా అనేసి, వెళ్లిపోవడం ఎంతో మేలు కదా! పెద్ద మనసుతో ఆలోచించే వారెవరైనా అలాగే చేస్తారు మరి!.
ఓ ఆస్‌మా వాలే కభీ తో నిగాహ్‌ కర్‌
కబ్‌ తక్‌ యే జుల్మ్‌ సహెతే రహే ఖామోశీ సే హమ్‌ /తంగ్‌ ఆ చుకే/
(ఓ గగన వాసీ ఎప్పుడైనా ఈ వైపు దృష్టి సారించు
ఎంతకాలమని ఈ దుర్మార్గాల్ని మౌనంగా భరించాల్నేను)
మానవాళి మీదున్న ఆగ్రహాన్నంతా దిగమింగిన వాళ్లు అంతిమంగా ఏంచేస్తారు? ఆ ఆవేశాన్నీ, దుఃఖాన్నీ, ఎక్కడో ఆకాశంలో ఉంటాడనుకునే ఆ దేవుని ముందు వ్యక్తం చేస్తారు. సమస్త సృష్టికీ తానే మూలమైనప్పుడు సమస్త అరిష్టాలకూ అతడే మూలం కదా! అందుకే ఆ మూల విరాట్టు మీదే విరుచుకుపడతారు.కాకపోతే ఇప్పటిదాకా అన్ని హింసల్నీ, మౌనంగా సహిస్తూ, భరిస్తూ వచ్చాం సరే! కానీ, ఇలా ఇంకా ఎన్నాళ్లని? ఈ పరిణామాలకు అంతం లేదా? అంటూ నిలదీస్తారు. ఒక దశలో, అలసి, సొలసి, సొమ్మసిల్లినట్టు పడిపోవచ్చు. కానీ, కాస్త తేరుకున్నాక, తనకు తెలియకుండానే అంతకన్నా పెద్ద ఆత్మ సంఘర్షణలకు, అంతకన్నా పెద్ద పోరాటాలకు అతని అంతరంగం మళ్లీ సిద్ధమైపోతుంది. ఎందుకంటే జీవితమంటే ఎడతెగని యుద్ధమేనని ఎదిగిన ఏ ఆత్మకైనా స్పష్టంగా తెలుసు.
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteఆంధ్రజ్యోతి లో వారం వారం వచ్చిన 'జీవనగీతం' ఆగిపోకుండా మళ్ళీ కొత్త ఊపిరి పోసుకుని ఇక్కడ ప్రత్యక్షమవడం చాలామందికి ఆనందాన్నిస్తుందని కచ్చితంగా చెప్పగలను ! బమ్మెర గారికి మనస్ఫూర్తిగా అభినందనలు తెలుపుకుంటున్నాను.
ReplyDeleteశాంతసుందరి
సాహిత్యం సామాన్యుడికి కూడా అందుబాటులోకి తెచ్చింది, అదీ సంగీతం తో పాటుగా మైమరిపింప చేసింది సినిమా పాట. యాభై, అరవై,డెబ్బైలలో వచ్చిన హిందీ ,తెలుగు (ఏ భాషలో అయినా)సినిమా సాహిత్యం ఎంత అద్భుతంగా వున్నాయో ! ఎంతగా సాహితీ ,సంగీత ప్రియుల్ని అలరించాయో వాటివిలువ తెలిసిన ప్రతి ఒక్కరికి తెలుసు.మా తాతగారు ,నాన్నగారు వింటూ వుంటే మేము కూడా ఆ పాటల్ని విని ఆనందించాము.పాతపాటలు ప్రతి తరాన్ని కదిలించగలిగిన భావంతో,మృదుమధురమైన సంగీతంతో విన్నవారిని మరోలోకంలోకి తీసికెళ్ళేవి.పాడిన గాయకులు,రచించిన కవులు ఈ నాడు భౌతికంగా లేకపోయినా వారి పాటల్లో చిరంజీవులుగా ఉంటూ ఈ నాటికీ మనల్ని అలరిస్తున్నారు.ఆంధ్తజ్యోతిలో జీవనగీతంపేరుతో బమ్మెర గారు అలనాటి పాటల్ని వివరించిన విధం వాటిని మళ్ళీఅమృతంలో ముంచి మరింత అమరత్వానికి చేరువ చేసినట్లుంది.హిందీ పాటలలో అవి యుగళ ప్రేమగీతాలైనా వాటిల్లో వేదాంత ధోరణి కనిపిస్తుంది.బమ్మెరగారు పాటల్ని తెలుగులో అనువదిస్తూ ఇచ్చేవివరణ మరింత వేదాంతాన్ని నింపుతుంది. కలాన్నిగుండెవేదన అనే సిరాతో నింపి రాస్తారు.మన గుండెల్ని పిండివేస్తారు. ఒక్కొక్క పాట ఒక మాగ్నమ్ ఓపస్.జాన్ మిల్టన్ "మంచి పుస్తకం రచయిత రక్తంలో ముంచి రాస్తాడు" అంటారు (A good book is the precious life-blood of a master spirit) ఇది బమ్మెరగారు నిజం చేశారు
ReplyDeleteబమ్మెర గారు హిందీ సినిమా సాహిత్యం లోని మంచి పాటలన్నిటిని ఈ బ్లాగ్ లో పొందుపరిచి అభిమానుల్ని ఆనందింప చేయడమే కాకుండా గొప్ప సాహిత్యాన్నిభావి తరాలకు అందజేయడమే కాకుండా వాటిని గ్రంథస్థం కూడా చేస్తే సంగీత సాహిత్య రంగాలకు అమూల్యమైన సేవ చేసినవారవుతారు. వారికి ఈ గొప్ప పని చేయడానికి కావలిసిన శక్తియుక్తులు లభించాలని అభిమానిగా కోరుకుంటున్నాను.
/
నిజంగా మాటలు చాలవు.మీరు ఇచ్చే పాటలు తెలుగులో చదివి అర్థం చేసుకుంటుంటే.జీవితం విలువ తెలుస్తుంది.ధన్యవాదాలు.
ReplyDeleteYou are excellent, no words to your efforts.
ReplyDelete