ఆశాసౌధంలో ....
......శూన్యాన్ని నింపుతావా?
బాల్య ప్రేమ పాల సుముద్రం లాంటిది. ఆశామోహాలకు అతీతమైనది. . యుక్తవయసులో ప్రేమలో పడితే అంతకు ముందున్న జీవితమైనా ఆ ప్రేమ ఛాయల్లేకుండా కొంత ఖాళీగా ఉంటుంది. బాల్యంలో మొదలైన ప్రేమ అలా కాదు అది జీవితపు ఆద్యంతమూ ఆవహిస్తుంది. ఆ ప్రేమ తాలూకు ఆనందమైనా, వేదనైనా బతికినంత కాలం వెన్నంటి నడుస్తుంది. అలా బాల్యంలోనే మొదలవడం వల్లనేనో ఏమో, పార్వతీ- దేవదాసుల ప్రేమ అజరామరం అయ్యింది. ‘బేజూబావ్‌రా‘ సినిమా కోసం శకీ ల్‌ బదాయునీ రాసిన ఈ పాటలో ఆకాశమంతా కమ్ముకున్న బాల్యంలోంచి ఎదిగిన ప్రేమ శిఖరం కనిపిస్తుంది. లతా మంగేష్కర్‌ గొంతులో పడిన నౌషాద్‌ బాణీ నిజంగా గుండెల్లో హోరెత్తిపోతుంది.
* * * * *
బచ్‌పన్‌ కీ ముహబ్బత్‌ కో దిల్‌ సే న జుదా కర్‌నా
జబ్‌ యాద్‌ మేరీ ఆయే మిల్‌నే కీ దువా కర్‌నా
(ఓయీ.. వో.... .బాల్య ప్రేమను మనసు నుంచి వేరు చేయకు
నా జ్ఞాపకాలు వచ్చినప్పుడు మనం కలవాలని ప్రార్థించు)
ఊహ తెలిసిన నాటి నుంచే గుండెల్లో ఊరిన ప్రేమ, ఆడుతూ, పాడుతూ ఊరంతా కలయ తిరిగిన ప్రేమ, జీవితమంతా కలిసి ఉండాలనే కలలు కంటుంది. కానీ, జీవితాన్ని మెలివేసే విష వలయాలు కోకొల్లలు కదా! అవి బాల్య ప్రేమలని కూడా చూడకుండా ఒక్కోసారి విడదీయడానికే సిద్ధమవుతాయి. లేదా జీవితపు సుడిగుండాల కారణంగానో, అపార్థాల కారణంగానో, ఆటంకాల కారణంగానో ఒక్కోసారి ఈ బాల్యప్రేమికులే దూరమైపోతారు. కానీ, గుండె లోతుల్లో కట్టిపడేసిన ప్రేమపాశాలు మళ్లీ కలవడానికే తపించిపోతాయి. అందుకే మనం కలవాలని దైవాన్ని ప్రార్థించరాదా! అంటూ ఆ ఇద్దరిలో ఎవరో ఒకరు గోముగా అడిగేస్తారు.
ఘర్‌ మేరి ఉమ్మీదోంకా, సూనా కియే జాతే హో... హో జీ హో.....
దునియా హీ ముహబ్బత్‌ కీ లూటే లియే జాతే హో
జో గమ్‌ దియే జాతే హో, ఉస్‌ గమ్‌ కీ దవా కర్‌నా / బచ్‌పన్‌ కీ /
( నా ఆశల కుటీరంలో శూన్యాన్ని నింపి వెళ్లిపోతావా? ఓయీ... ఓ...
ఆ ప్రేమ లోకాన్నే కొల్లగొట్టి వెళ్లిపోతావా
ఏ బాధను ఇచ్చివెళుతున్నావో.. ఆ బాధకు నువ్వే మందు కూడా ఇవ్వు)
నాలుగడుగులు తనతో కలిసి నడిచిన వాడే, మళ్లీ వస్తానంటూ ఏళ్ల పర్యంతం ఎటో వెళ్లిపోవచ్చు. ఏ బాధ్యతలూ, భాఽరాల కారణంగానో ఎంతో కాలం దాకా తిరిగే రాకపోవచ్చు. కానీ, ఈ స్థితిలో జీవితమంతా కలిసి నడవాలని కలలు కన్న ఈ వ్యక్తి ఏమైపోవాలి? తాను కట్టుకున్న ఆకాశమంత ఆశా సౌధం నిండా చీకట్లే క మ్ముకుంటాయిగా...! గాయం చేయడమో, కల్లోలపరచడమో కాదు . ఏకంగా, తన ప్రేమలోకాన్నే అతడు కొల్లగొట్టుకుపోయినట్లనిపిస్తుంది. అయినా ఇన్ని గాయాలు ఇచ్చిన నువ్వే ఆ గాయాల్ని మాన్పే ఔషధాన్ని కూడా నువ్వే ఇవ్వు మహాత్మా అనేస్తుంది.
సావన్‌ మే పపీహే కా సంగీత్‌ చురావూంగీ హో..జీ.. హో
ఫరియాద్‌ తుమ్హే అప్‌నీ గా గా కే సునావూంగీ
ఆవాజ్‌ మేరీ సున్‌ కే దిల్‌ థామ్‌ లియా కర్‌నా / బచ్‌పన్‌ కీ/
(వర్షాకాలంలో వానకోయిలల సంగీతాన్ని దోచేసుకుంటా ఓయీ...ఓ...
నీ మీద నా అభియోగాలన్నీ పాడీ, పాడీ వినిపిస్తా...
నా స్వరాన్ని వినేసి నీ గుండెను చిక్కపట్టుకో)
ఆత్మ క్షోభను, ఆక్రోశాన్నీ గుండెలోనే పెట్టుకుంటే వాటిని మోయడం క ష్టం. ఏదో ఒకరూపంలో వాటిని బయటపెట్టకుండా ప్రాణాల్ని నిలుపుకోవడం కష్టం. కాకపోతే, వాటిని అగ్గి రవ్వల్లా కాకుండా, కాస్త కమనీయంగా, రాగబద్దంగా వ్యక్తం చెయ్యడం మేలు. ఎందుకంటే వీటిని పరుస్తోంది తన బాల్యప్రేమికుడి ముందు కదా! తన ఆక్రోశాన్నే కాదు, తాను మోపే అభియోగాల్ని సైతం ఒక గీతంగానే వినిపించాలి. అయినా, బాణానికి ఎంత తేనె పూసినా అది గుండెలోకి దిగకుండా ఉంటుందా? అందుకే ఎదుటి వారుు గుండెల మీద డాలు అడ్డుపెట్టుకోవాల్సిందే. బాణం వేటుకు అతలాకుతలమయ్యే గుండెల్ని చిక్కపట్టుకోవాల్సిందే. అయినా, వాళ్ల అవస్థలేవో వాళ్లు పడతారులే అనుకుని మనమంతా మిన్నకుండిపోతే మన పెద్దరికం ఏముంది? వాళ్ల అడ్డంకులన్నీ తొలగిపోయి వారి ప్రేమ ఫలించడానికి మనవంతుగా మనం చెయ్యాల్సిన వన్నీ చేద్దాం! సరేనంటారా?
BEAUTIFUL SONG...EXCEPT LATA MANGESHKAR WHO CAN SING SUCH A SONG ?
ReplyDelete