. జీవనగీతం బమ్మెర

• ఏముంది ప్రేమలో అంటే..!

 లోకంలో చాలా మందికి  ప్రశ్నించడం ఒక్కటే తెలుసు! ఆ ప్రశ్నించడం కూడా అదేదో కొత్త విషయం తెలుసుకుందామని కాకుండా ఒకరి జీవన ప్రవాహాన్ని అడ్డుకోవడమే వారి ఉద్దేశంగా ఉంటుంది. నువ్వు అనుకున్నది, చేస్తున్నదంతా వ్యర్థమూ, నిరర్థకమూ అని చెప్పడానికే వారి శక్తినంతా వినియోగిస్తారు. అలాంటి ప్రశ్నలన్నింటి కీ సమాధానం చెప్పడం అవసరమా? అంటే  ఏమో మరి!  1953లో విడుదలైన ’అనార్కలి’ సినిమా కోసం రాజేంద్ర కృష్ణ రాసిన ఈ పాట అలాంటి  కొన్ని ప్రశ్నలకు సమాధానంగా వచ్చిందే. సి.రామచంద్ర స్వరకల్పనలో లతా మంగేష్కర్‌ పాడిన ఈ పాట ప్రాణం పోసుకుని ఆరు దశాబ్దాలు దాటినా....  రసహృదయాల్ని ఇప్పటికీ రంజింపచేస్తూనే ఉంది.

దిల్‌ కీ లగీ హై క్యా - కభీ  ఆఁసూ బహాకే దేఖ్‌

ఆఁసూ బహాకే దేఖ్‌ - కభీ ముస్కురాకే దేఖ్‌

పర్వానా జల్‌రహా హై - మగర్‌ జల్‌రహా హై క్యోఁ

యే రాజ్‌ జాన్‌నా హై తో - ఖుద్‌ కో జలాకే దేఖ్‌

(ప్రేమలో పడటమేమిటో తెలియాలంటే ఎప్పుడైనా కన్నీళ్లు రాల్చి చూడు!

కన్నీళ్లు రాల్చి చూడు- ఎప్పుడైనా మందహాసం చేసి చూడు!

మిణుగురు కాలుతోంది - కానీ, ఎందుకలా కాలిపోతోంది?

ఈ రహస్యం తెలియాలంటే..! నిన్ను నవ్వు కాల్చుకుని చూడు)

ఆత్రేయ అన్నట్లు, ’’నవ్వినా ఏడ్చినా కన్నీళ్లే వస్తాయి’’.  నిజానికి ఏ గాఢమైన అనుభూతి అయినా కన్నీళ్లతోనే ముడిపడి ఉంటుంది. ప్రేమంటే తీయని బాధే కదా! కన్నీళ్లదీ ప్రేమదీ విడదీయరాని బంధం కదా! కాకపోతే  ఏ బంధమూ శాశ్వతం కాదనేది ఒక పరమ సత్యం. అందుకే ఎవరైనా ప్రేమంటే ఏమిటో తెలియాలంటే నాలుగు కన్నీళ్లు రాల్చే భావోద్వేగానికి చేరుకోవాలి. వైర్యాగంతో మందహాసం కూడా చేయగలగాలి. ఎగిసి పడే మంటలకు ఆహుతైపోతామని తెలిసి తెలిసి మిణుగురులు ఎందుకలా మంటల చుట్టే తిరుగుతాయి. కడకు కాలిపోయినా సరే మంటల్లోంచి ఎగిసిపడే ఆ దివ్యమైన ఆ కాంతిజ్వాలలను కొన్ని  క్షణాలైనా కళ్లారా చూద్దామనే కదా! 

ముఝ్‌ సే మత పూఛ్‌ మేరే ఇష్క్‌ మే రఖా హై

ఏక్‌ శోలా హై- జో సీనే మే ఛుపా రఖా హై / ముఝ్‌ సే/

(ఏముంది ప్రేమలో...! అంటూ ఎప్పుడూ నన్ను అడగొద్దు!

హృదయంలో దాచిపెట్టుకున్న జ్వాల సుమా అది

ఏముంది ప్రేమలో అంటూ ఎప్పుడూ నన్ను అడగొద్దు!)

ఏ హృదయానికి ఆ హృదయం దేనికదే వేరువేరుగా ఉండిపోతే, కలిసిన హృదయాల తాలూకు కష్టాలూ లేవు, కన్నీళ్లూ లేవు. కానీ, రెండు హృదయాలు చేరువై, ఏకమై అద్వైతప్రేమ  ఒకటి ప్రేమ అంకురించాక కదా హృదయాల్లో  అగ్ని సరస్సులు ప్రవహించడం మొదలవుతుంది. జీవితం. బాగుంటే దాన్ని అలాగే కాపాడుకోవడానికి, బాగో లేకపోతే దాన్ని బాగుచేసుకోవడానికి  హృదయంలో ఎప్పుడూ ఎడతెగని ఒక ఆరాటం,  బాధ, ఒక జ్వాల నిరంతరం ఎగిసెగిసి పడుతూనే ఉంటాయి. ఈ జ్వాలే మనిషిని నడిపిస్తుంది. జీవితాన్ని నిలబెడుతుంది. అవసరమైనప్పుడు ఎంతటి యుద్ధానికైనా సిద్ధం చేస్తుంది. వీటన్నింటికీ వెనుక  ప్రేమే స్పూర్తిగా ఉంటుంది ! ఏముంది ప్రేమలో అంటే... ఎవరైనా ఒక్క మాటలో ఏం చెప్పగలరు?

దాగే-దిల్‌, దాగే-జిగర్‌, దాగే తమన్నా లేకర్‌

మైనే వీరాన్‌ బహారోఁ కో సజా రఖా హై / ముఝ్‌ సే/

(గాయపడిన మనసు, గాయపడిన స్థైర్యం, గాయమైన ఆకాంక్షలతో

నేను మోడైపోయిన వసంతాల్నే అలంకరించాను

ఏముంది ప్రేమలో అంటూ ఎప్పుడూ నన్నడగొదు!్ద)

గుండె లోతుల్లోకి లోకం విసిరిన జ్వాలలు అంతరాంతరాళాల్లో ఎంత చిచ్చుపెడతాయో ఎవరికి తెలుసు! అందుకే చాలా మంది జీవిత నిఘంటువుల్లో శాంతి, ప్రశాంతత అన్న మాటలే ఉండవు. అవే లేకపోతే ఇంకేముంది! హృదయం, ఆత్మబలం, ఆశా సౌధం విరిగిపడిన శకలాలే కదా! అప్పుడే ఒక బాఽధ్యతగా ఏ మోడైపోయిన వసంతాలనో తిరిగి చిగురింపచేయాల్సి వస్త్తేఏం చేయాలి? రక్తమోడుతున్న హృదయంతో, విరిగిపడిన ఆత్మబలాన్ని, తునాతునకలైన ఆశల్నే సాధనాలుగా ఆ వసంతాల్ని చిగురింపజేయాల్సి ఉంటుంది. అవ్యాజమైన ప్రేమ అడుగడుగునా అండగా నిలబడినప్పుడే అది సాధ్యమవుతుంది. 

దేఖ్‌నే వాలే తుఝే - దర్దే ముహబ్బత కీ కసమ్‌

మైనే ఇస్‌ దర్ద్‌ మే -దునియా కో భులా రఖా హై

(వీక్షకులారా! నా వ్యధా హృదయం సాక్షిగా

ఈ బాధలో నేనీ లోకాన్నే మరిచిపోయాను!

ఏముంది ప్రేమలో అంటూ ఎప్పుడూ నన్నడగొద్దు)

చాలా మంది ప్రేమికులు ఆ ప్రేమ వల్ల కలిగిన వ్యధలూ, క్షోభల్నే మూటగట్టుకుని ఉండవచ్చు.  వారి జీవితాలు, ఎడారిలా, దగ్ధమైపోయిన అరణ్యంలా మారిపోయి ఉండవచ్చు. ఒకటేమిటి? వారి తాలూకు సమస్తమూ ధ్వంసమైపోయి ఉండవచ్చు. అయినా వాళ్లు దాన్నేమీ పట్టించుకోరు. ఎందుకంటే తమదైన ఆ ప్రేమలోకంలోకి ప్రవేశించాక ఈ లోకాన్ని వాళ్లెప్పుడో మరిచిపోయారు.  నిజంగా ఆ లోకం ఎంత అద్భుతమైనది కాకపోతే ఈ లోకాన్ని వారు మరిచిపోగలిగారు!. అలా మైమరిచి ఆ లోకంలో తేలిపోతున్న వాళ్ల వద్దకు వెళ్లి, ప్రేమలో ఏముంటుంది? దానివల్ల ఒరిగేదేముంది? అని ఎవరైనా అడిగితే వాళ్లు అతనికేసి ఎలా చూస్తారు! ఎంత పగలబడి నవ్వుకుంటారు? ఈ  అమాయకత్వం నుంచి పూర్తిగా బయటపడితే గానీ, నిజంగా ఈ లోకానికి  ప్రేమంటే ఏమిటో తెలిసి రాదు!  ప్రేమ జీవితం ఎంత దివ్యమైనదో వారి అనుభవంలోకి రాదు!!

 బమ్మెర